مریم

دنیا خانه‏اى است که از آن بگذرند ، نه جایى که در آن به سر برند ، و مردم در آن دو گونه‏اند : یکى آن که خود را فروخت و خویش را به تباهى انداخت ، و دیگرى که خود را خرید و آزاد ساخت . [نهج البلاغه]

دیدگاه

90/9/21
9:46 عصر

بدست مهدی فرهادپور در دسته

کوچه هنوز بوی مریم می دهد*

جمع شد ‚ شد شکوفه*

نگاهش را از نگاهم کرد پنهان*

دل برایش تنگ و چشم بی قرار دیدنش*

من از برای گل خشکیده چوبی نیستم!*

هیزمشکن ‚

با تبر آن ساقه هایم قطع کرد*

شکر...

ریشه هایم زنده است*